از پنج سالگی تحصیلات خود را در نزد معلمین خصوصی آغاز کرد و مقدمات زبان فارسی و عربی را فرا گرفت. قدری هم تاریخ و جغرافیا و ریاضیات خواند، آنگاه تمام تلاش و فعالیت خود را در فراگرفتن حسن خط «نستعلیق» به کار برد و به اندازهای در این زمینه پیشرفت کرد که غالبا نوشته او با خط عبدالمجید درویش اشتباه میشد. در نوشتن رسائل نیز اهتمام زیادی به کار برد. در پانزده سالگی به استدعای پدرش، ناصرالدین شاه موافقت کرد برای ادامه تحصیل وارد دارالفنون شود و فنون نظامی را بیاموزد. وی مدت شش سال در دارالفنون در رشتههای مختلف دانشاندوزی کرد و زبان فرانسه را نیز آموخت اما از همان دوران تحصیل آثار گردنکشی و قلدری و استبداد رأی در او مشاهده میشد. آری وی، سلطان عبدالمجید میرزا عینالدوله، فرزند سلطان احمد میرزا عضدالدوله و نوه فتحعلیشاه بود که در سال 1224 شمسی در تهران زاده شد.
نقش عینالدوله در به قدرت رساندن ولیعهد ناصرالدین شاه
در منابع اشاره شده که عینالدوله نقش مهمی در به قدرت رساندن مظفرالدین میرزا ایفا کرد. نقشی که کم از تلاش امیرکبیر در به تخت رسانیدن ناصرالدین شاه نداشت اما مظفرالدین شاه به مانند پدر رفتار نکرد. مهدی داودی در کتاب «عین الدوله و رژیم مشروطه» درباره نقش عینالدوله در به قدرت رساندن ولیعهد ناصرالدین شاه مینویسد: «عینالدوله یک هفته پس از قتل ناصرالدین شاه، وسایل تاجگذارى موقت مظفرالدینشاه را در تبریز فراهم کرد و با شکوه و جلال فراوان ولیعهد چهلوچهار ساله را بر اریکه سلطنت جاى داد. اردوى شاه جدید پس از تاجگذارى موقت در تبریز عازم تهران شد و با نظم و نسقى که عینالدوله داده بود، پس از چهل روز وارد تهران شد. سلطان عبدالمجید میرزا انتظار داشت همان کارى که ناصرالدینشاه با میرزا تقىخان پیشکار و وزیر خود انجام داد، شاه جدید نیز درباره او اعمال کند و صدارت را به وى واگذار نماید ولى خواسته او جامه عمل نپوشید، بلکه سیاست امینالسلطان صدراعظم در شاه موثر افتاد و تبعیدا به حکومت مازنداران منصوب شد.»