1372
اعمال سیاست مهار دوگانه امریکا در اجلاس سالانه مؤسسات مطالعات خاور نزدیک علیه ایران و عراق اعلام شد. این سیاست از جانب «مارتین ایندایک» ـ مسئول امور خارجی شورای امنیت ملی امریکا ـ در واشنگتن مطرح گردید.
1349
کنفرانس بزرگ سرمایهگذاران امریکایی در تهران آغاز به کار کرد.
1330
دولت ایران در پاسخ به قضاوتهای امریکا و انگلیس راجع به ملی شدن صنعت نفت، این رویداد را نشانه حق حاکمیت ملی ایران دانست و تأکید کرد هیچ مقام بینالمللی صلاحیت رسیدگی به این امر را ندارد.
1324
دولت ایران در نامهای به سران متفقین، بار دیگر پیروزی در جنگ را به آنان تبریک گفت و خواستار تخلیه ایران از وجود نظامیان انگلیسی، امریکایی و روسی شد.
مأموران دولتهای متفق که در پی سقوط آلمان نازی از بازداشتگاه «داخو» در برلین دیدن کردند اعلام نمودند که در میان زندانیان این بازداشتگاه 135 نفر ایرانی بودهاند. این عده همراه با سایر محبوسین آزاد شدند.
1319
وزیر مختار آلمان در تهران به برلین گزارش داد: «هر گونه تضعیف انگلستان در جنگ، موقعیت آن کشور را در ایران و همچنین موقعیت شرکت نفت ایران و انگلیس را که برای امپراطوری بریتانیا از اهمیت حیاتی برخوردار است، مختل خواهد ساخت.»
1310
قانونی در مجلس شورای ملی به تصویب رسید که طی آن مجازات همکاری باحزب کمونیست، 10 سال زندان با اعمال شاقه، تعیین شد.
1305
«هسکل» امریکایی به عنوان مستشار امور فلاحت به استخدام حکومت ایران درآمد.
1304
تقاضای رضاشاه برای استخدام 12 مستشار امریکایی جهت اداره امور مالی کشور در مجلس شورای ملی تصویب شد.
1291
یپرم خان ارمنی، رئیس نظمیه، در جنگ با قوای سالارالدوله در حوالی کرمانشاه کشته شد.