1384
دومین دور از نهمین انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار و دکتر محمود احمدینژاد ششمین رییس جمهور اسلامی ایران شد.
1359
در عراق یک پایگاه نظامی علیه ایران ایجاد شد و در اختیار شاپور بختیار قرار گرفت.
1353
مناسبات سیاسی ایران و جمهوری غنا برقرار شد.
1350
محمدرضا پهلوی در مصاحبه با نشریة هندی بلیتز تأکید کرد:جزایر خلیج فارس به ایران تعلق دارد و حدود 80 سال پیش هنگامی که ایران دارای حکومت مرکزی قدرتمندی نبود (توسط انگلیسیها) از سرزمین مادری جدا گردید.
1347
«طاهر یحیی» ـ نخستوزیر عراق ـ در رأس هیأتی به تهران آمد.
1325
احمد قوام ـ قوام السلطنهـ تشکیل «حزب دمکرات» را اعلام کرد.
1305
سربازان پادگان مراوهتپه در ترکمن صحرا علیه رضاخان قیام کردند. رهبری این قیام را «سالار جنگ» برعهده داشت. این قیام سه هفته بعد توسط رضاخان سرکوب شد.
1299
وثوق الدوله ـ عاقد قرارداد 1919ـ از سمت رئیس الوزرائی استعفا داد.
شیخ محمد خیابانی توانست با قیام خود خانواده سلطنتی را از تبریز اخراج کند. درهمین روز عین الدوله والی شهر نیز از تبریز گریخت.
1297
میرزامحمدعلیخان علاءالسلطنه، از نخست وزیران عصر مشروطه که از عناصر مورد اعتماد انگلستان در ایران بود، در 94 سالگی در تهران درگذشت.
1287
به دستور محمدعلی شاه در تهران حکومت نظامی اعلام شد و لیاخوف روسی فرماندار نظامی شد.
1286
صدها نفر از روحانیون وطلاب علوم دینی به رهبری آیت الله شیخ فضلالله نوری در حرم حضرت عبدالعظیم متحصن شدند. آنان مشروطه منهای «مشروعه» را رد کرده و آن راخلاف اسلام دانستند.